Czy organ podatkowy może czynić ustalenia co do faktów przy wydawaniu interpretacji?
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa („Ustawa”), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Na podstawie tak przedstawionego stanu faktycznego, organ podatkowy wydaje interpretację podatkową. Jak stanowi art. 14c § 1 Ustawy, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.
W związku z brzmieniem powyższych przepisów, organ podatkowy, przy wydawaniu interpretacji podatkowej związany jest stanem faktycznym opisanym przez wnioskodawcę i nie ma prawa dokonywania własnych ustaleń faktycznych i wychodzenia poza stan faktyczny opisany we wniosku o tę interpretację. Nie ma on też prawa kwestionowania stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Powyższe konkluzje potwierdzone zostały przez Naczelny Sąd Administracyjny w dwóch niezależnych sprawach dotyczących podatku od nieruchomości (Sygn. III FSK 1075/23 oraz III FSK 1079/23), w których kancelaria SRC reprezentowała jednego z największych na świecie producentów spożywczych oraz zarządcę sieci ciepłowniczej. W imieniu kancelarii SRC sprawę prowadziła adwokat Alicja Popłonkowska-Dębińska.
