Kancelaria SRC wygrała przed Sądem Najwyższym sprawę swojego Klienta dotyczącą ustalenia nieważności postanowienia umowy dzierżawy (sygn. akt: II CSK 290/13).
Klient Kancelarii jako wydzierżawiający był stroną umowy dzierżawy, która zawierała postanowienie uprawniające dzierżawcę do przedłużenia tej umowy dwukrotnie na okresy trzydziestoletnie. Takie postanowienie oznaczało de facto zawarcie umowy na czas oznaczony na dziewięćdziesiąt lat.
Spór dotyczył zgodności wskazanego postanowienia z art. 695 kodeksu cywilnego. W myśl tego przepisu umowę dzierżawy zawartą na okres powyżej trzydziestu lat poczytuje się za zawartą na czas nieokreślony. Ponadto, stosowanie tego artykułu nie może być wyłączone przez strony. Ocena zagadnienia była również dokonywana przez sądy z perspektywy granic swobody umów, która oznacza możliwość ukształtowania przez strony umowy według uznania.
W toku postępowania przed sądami obu instancji oraz Sądem Najwyższym Kancelaria argumentowała, że powołane postanowienie stanowi obejście prawa, z uwagi na treść powołanego art. 695 kodeksu cywilnego i wnosiła o ustalenie jego nieważności.
Sądy pierwszej instancji oddalił powództwo wytoczone przez Kancelarię. Natomiast Sąd Apelacyjny w wyniku złożonej apelacji zmienił wyrok sądu I instancji i uwzględnił powództwo. Wobec rozbieżności w orzecznictwie Sąd Najwyższy przyjął sprawę do rozpoznania.
Sąd Najwyższy po rozpatrzeniu sprawy przychylił się do argumentacji Kancelarii i przede wszystkim przesądził, że postanowienie umowy dzierżawy uprawniającej do przedłużenia tej umowy, w wyniku którego czas trwania tej umowy byłby dłuższy aniżeli trzydzieści lat, jest sprzeczne z bezwzględnie obowiązującą normą art. 695 kodeksu cywilnego.
Sprawę prowadzili adw. Łukasz Caban i adw. Agnieszka Gawłowska.
